Öğretmen olarak önümüze gelen bir matematik probleminin çözümü bir anda zihnimizde canlanıyorsa, bu matematiksel olarak bir deha olduğumuzun mu göstergesi yoksa belki de yüzlerce benzer problemleri çözmüş olmamızla mı alakalı?
Eğitim sistemimizde vurgulanan değerler eğitimi tam da bu noktada nasıl bir rol oynar? Günümüz dünyasında teknoloji ve özellikle yaygınlaşan internet kullanımı ile git gide algı ve odaklanma süreleri azalıyor. 160 karakterle sınırlandırılmış tweetler, 15 saniyelik vine vidyoları bu yeni eğilimlerin en önemli göstergelerinden. Ayrıca popüler kültürün ürünü olan "Başarılı olmanın 10 altın kuralı" gibi kitaplar, seminerler de gençleri ve çocuklarımızı bir alanda uzmanlaşmanın gayet kolay olduğu yanılgısına sürüklemiyor mu? Böyle bir ortamda öğrencilerimize yıllar sürecek bir çalışmanın gerekliliğine ve belki de zorunluluğuna nasıl ikna edebiliriz?
Hayatımızın tüm alanlarında olduğu gibi eğitimde de doğu-batı çatışmasının izleri görülmekte. Özellikle PISA'da üst sıralarda yer alan Japonya, Güney Kore, Çin gibi ülkelerin eğitim sistemlerini tamamen ülkemizde uygulayamıyoruz. Benzer şekilde Hollanda, Finlandiya veya Estonya sistemini de uygulayamıyoruz. Sonuç olarak ne doğunun yaptıkları tam olarak içimize siniyor ne de tam olarak batının yaptıklarını uygulamaya koyabiliyoruz.
Aşağıda linkini verdiğim yazıda da Avustralya ile Japonya arasındaki farklar incelenmiş. Avustralya'da yapılmak istenen öğrenci merkezli kavramsal öğrenmeye vurgu ile Japonya'da yapılan disipline dayalı ve bol pekiştirmeye verilen önem karşılaştırılmış. Sizce biz hangi yöntemi benimsemeliyiz? Eğer bu iki yöntem de bize uygun değilse, bize özgü hangi yöntemi kullanmalıyız?
https://theconversation.com/what-is-the-secret-to-being-good-at-maths-49222
